Restauratie / renovatie van een oud wijnpakhuis tot centrum ‘De Nieuwe Liefde', een centrum voor Debat Bezinning en Poëzie.
Het centrum biedt een podium aan voor lezingen, debatten, presentaties en concerten. Ook zijn er film-, poëzie- en theatervoorstellingen. Er is onder meer een grote zaal voor 230 bezoekers, twee kleinere zalen en een besloten café-restaurant. Bijzonder aan dit project is het zeer hoge en moderne afwerkingsniveau in contrast met de monumentale elementen. Tevens zijn de zalen op hoogwaardige wijze geïsoleerd tegen geluidsoverdracht.
In het pand is asbest aangetroffen o.a. in de CV-ruimte, toilet, opslag kantine, badkamer, woonkamers, slaapkamers en overloop en dak achterzijde. Dit is voorafgaand aan de renovatie gesaneerd.
Het voormalig WIJNPAKHUIS is ontworpen voor de firma Ferwerda & Tieman door de architect L.J. Neumeyer in 1903 en gebouwd in 1904. Het gebouw is uitgevoerd in een Eclecticistische trant waarin diverse stijlinvloeden herkenbaar zijn zoals de Neo-Renaissance (tuitgevel met halfrond fronton) en de Art Nouveau (hoefijzerboog). Het pakhuis deed tevens dienst als proeflokaal. Deze proeflokalen bevonden zich op de verdieping onder de tuitgevels. In de meest linker travee bevindt zich het trappenhuis. De vroege betonconstructie (systeem Monier) is in vorm vergelijkbaar met een houten spantconstructie. Het wijnpakhuis heeft later dienst gedaan als parochiehuis van de R.K kerk De Liefde en als bioscoop.
